توسعة بهینة شبکة باران‌سنجی با استفاده از روش کریجینگ و آنتروپی در محیط GIS (مورد مطالعه: حوضة آبریز کرخه)

با توجه به محدودیت امکان توسعة ایستگاه‌های باران‌سنجی، تعیین بارش در تمام نقاط و به تبع آن تخمین دقیق بارش منطقه‌ای امکان‌پذیر نیست. لذا، باید در انتخاب محل و تعداد ایستگاه‌ها در تخمین بارش منطقه‌ای دقت کافی به عمل آید. در این تحقیق از آنتروپی انتقال اطلاعات و واریانس تخمین بارش منطقه‌ای برای تعیین نقاط بهینة توسعة ساختار موجود شبکة باران‌سنجی استفاد شده است. در ساختار پیشنهادی، نقاط دارای حداکثر واریانس تخمین و حداقل آنتروپی انتقال اطلاعات در سطح حوضه کاندید ایستگاه‌های جدید در نظر گرفته می‌شود. مدل بهینه‌سازی برای ترکیب نتایج این دو روش توسعه داده شده و در نهایت موقعیت پیشنهادی تأسیس ایستگاه‌های جدید تعیین می‌شود. در ساختار پیشنهادی، از محیط GIS برای ارائة بهتر نتایج تحلیل‌های مکانی استفاده شده است. حوضة آبریز کرخه با توجه به اهمیت بالایی که از بعد منابع آبی کشور دارد، مطالعة موردی این تحقیق در نظر گرفته شده است. نتایج بررسی‌ها و تحلیل‌های صورت‌گرفته در این تحقیق نشان‌دهندة این است که با استفاده از ایستگاه‌های پیشنهادی در حوضة کرخه که هفده موردند می‌توان دقت نتایج تحلیل مکانی بارش را به میزان زیادی افزایش داد.